Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
küləkli-tufanlı — sif. Həm külək əsən, həm də tufan olan. Küləkli tufanlı gecə. <Gəray ağa:> Biz bu hisli paslı, tozlu torpaqlı, küləkli tufanlı xarabaya öz dərdimizi ağlamaq üçün gəlmişdik! S. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
küləkli-yağışlı — sif. Həm külək əsən, həm də yağış yağan. Küləkli yağışlı hava. – Nəhayət, küləkli yağışlı bir gündə <Həsəni> buraxdılar. S. Rəh … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
küləkli-qarlı — sif. Həm külək əsən, həm də qar yağan. Küləkli qarlı gün. Küləkliqarlı hava … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
küləklilik — is. Küləkli havanın və ya yerin halı, xüsusiyyəti … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
boranlı — sif. Küləkli qar və ya yağışlı; bərk küləkli, qasırğalı. Boranlı hava. Boranlı qış günü. – Duman gəldi, azdım mən də yolumu; Çiskinli, boranlı çöllərdə qaldım. Aşıq Kərəm. Payız çatanda axıra boranlı, qarlı qış yetər. A. S.. Boranlı qış gecəsi,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çovğun — is. Küləkli qar və ya yağış; boran, qasırğa. Çovğuna düşmək. – Bir saat çəkmədi ki, çovğun şiddətləndi, üfüq tutuldu, göy qaraldı, yer ağardı. M. C.. Yağış yağıb, külək əsib, çovğun qopmuşdu. Ə. Ə.. // Çovğunlu hava. <Qəhrəman:> Ötən qış… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qar — is. Qışda müxtəlif şəkillərdə, ən çox ulduz şəklində yağan və hər tərəfi örtən donmuş ağappaq su kristalcıqları. Qar yağır. Yumşaq qar. Sulu qar. Qar kimi ağ. Qar yığını. – Qar yerin yorğanıdır. (Ata. sözü). Göyün üzünü qar havasına məxsus bir… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tufan — is. Çox şiddətli, küləkli qar və ya yağış; qasırğa, çovğun, boran, fırtına. Yox, bizim bağlarımız bunlara öyrəncəlidir; Dözəcək yellərə, tufanlara öyrəncəlidir. S. Rüst.. Tufan həftələrlə davam etdi. S. R.. Tufan qopmaq – tufan olmaq, tufan… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tupulu — (Şəmkir) küləkli (hava). – Bir tupulu havada gəldix’ … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
badi — f. 1) küləkli, yelli; 2) yelkənli (gəmi haqqında); 3) nəfəsli (musiqi aləti haqqında) ə. 1) səbəb, səbəb olan; 2) əvvəl, ilk, baş; 3) bais, qızışdıran, səbəbkar ə. çöldə yaşayan, səhra sakini, çöllü, köçəri … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
